Hier in Veldhoven
Verlangend naar dat wat ooit was, loop ik achterwaarts terug naar mijn geboortehuis.
Mijn ouders ,beiden uit de tijd gegleden, gaven ,zoals verwacht, niet thuis.
De straten uit de buurt ,waar ik vroeger heb gespeeld,
stralen nu een leegheid uit die me het zicht ontneemt op de vreugde die ik vroeger heb gekend.
Het knikkeren op straat, het zakje friet bij Jan van Hout, het kuilen graven op het veld. Het hutten bouwen met elkaar. Het fikkie stoken in de zomer. Het crossen met de brommers in de Brembocht.
Voetbal op het veldje naast de kerk. De kermis op het plein, Het spelen in de brandgang achter het huis. Het landjepik met messen in het zand.
Het veld is er niet meer maar staat nu volgebouwd.
De landerijen zijn verdwenen ,er staan een winkelcentrum op. Jan Van Hout is er mee gestopt, een ander kocht zijn zaak.
Het huis is jaren terug verkocht nadat vader was overleden.
Er wonen andere mensen in.
Op mijn kamer slaapt een ander.
En ik weet, ik ben van deze oude buurt vervreemd.
Gelukkig vond ik weer een nieuw tehuis
Een dorp waar ik verliefd op werd.
Midden op de Veluwe ligt het in het groen.
Lunteren is om van te houden en dat zal ik
voor de tijd die mij nog rest
ook zeker blijven doen.
Hier in Lunteren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten