zaterdag 30 september 2017

Paradijs

Verder
het moet verder
ik zoek ruimte
om me heen.
Ik heb zoveel laten liggen 
moet weer terug naar mijn verleden
eer dat ik was , tot aanzijn kwam.


ik ben op zoek naar nieuwe verten
ver voorbij de zon en maan.
Moet zelfs verder dan de sterren 
tot ik ergens aan de einder 
de boom des levens weer zie staan.

Ik zal de engel gaan bezoeken.
Heb geen angst meer   voor zijn zwaard.
En ik vraag of ik mag treden 
in die oude hof van eden, 
waar eens adam zocht naar eva.
Zich verborgen hield voor God.
Ben van zo ver al gekomen
tartte al zo vaak  mijn lot.
“Laat me alsjeblieft naar binnen.
Enkel hier kan ik weer vinden
wat ik ver voor mijn bestaan,
in tijd en ruimte,
heb laten liggen in de tuin.”

De boom der kennis zal ik niet zoeken
want ik weet wat daar van komt
ik zoek mijn naam mijn nieuwe stem
want de oude is verstomd
ik zal ook geen vruchten plukken
van mijn nieuwe wetenschap.

En mocht ik onverwacht mijn God ontmoeten
en Hij  mij vraagt wat ik hier doe
zal ik eerbiedig antwoord geven.
Ik weet dat ik hier niet zou mogen zijn
maar hier is alles wel begonnen
hier heeft een halve leugen eens 
Uw  waarheid overwonnen.
ik moest wel terug, iets klopt hier niet.
Hoe in hemelsnaam kwam hier die slang ooit binnen?
Waarom stond er toen al niet , die engel met dat zwaard?
Dat had U, uw zoon  en heel de mensheid toch
een hele  lijdensweg bespaard?









vrijdag 29 september 2017

Anders?

Het kan ook anders.

Vergeef mij maar mijn christendommelijkheid
vergeef mij dat zoveel geloofsgenoten
zich opwerpen als plaatsvervangend godenzonen
zij zouden zo graag nu al 
 in de hemel bij hem wonen
drukken hier op aarde nog te veel hun stempel
met wat ze denken al te weten
en hun preken over het precieze hoe en wat
Christus zelf dreef ze al eerder uit hun tempel
hoe lang geleden al is dat

Vergeef mij maar mijn christendommelijkheid
ik kan niet anders het  is als ademhalen
het is als zuurstof voor mijn geest
want zolang ik mij door Hem gekend weet
en mezelf mag spiegelen aan Hem
heb ik tenminste nog een ijkpunt
opdat ik weet waar ik vandaan kom
en waar ik naar  op weg ben

Vergeef mij maar mijn christendommelijkheid
ik weet wel dat ik  fouten  heb gemaakt
omdat mijn beeld van Hem niet klopte
ik neem de ander maar niet langer meer de maat
maar laat me leiden door dezelfde liefde
waarmee hij mij de vrijheid laat
om lief te kunnen hebben 
in Christus is noch man noch vrouw
laat dat een onoplosbaar raadsel blijven
en laat de onverdraagzaamheid
jegens andersdenkenden

toch altijd verre van mij blijven


donderdag 28 september 2017

leelo

leeloo is learning about mankind
speaking in heavenly tongues
comes as a child innoncent unharmed
crying at the top of her longues



Leeloo is learning about the war
tears running down her face
five elements gathered on the go

man is mankinds biggest disgrace

Nederlands voetbal



Het verschil is te groot
waar eens wij domineerden
zijn wij gedegradeerd
tot hofleveranciers van talenten
die de voetbalbobo’s in europa 
met graagte uit gaan venten
daar waar het voetbal in de greep kwam
van het grote geld
biljft geen nederlandse club nog overeind
op om het even welk groen veld



woensdag 27 september 2017

Muze




Vannacht heb ik mijn muze weer gezien.
Ze had haar haar geknipt
het gezicht mooi opgemaakt.
De lippen weer gestift,
haar benen net onthaart.
zo zacht, zo zacht was ze nog nooit

Vannacht heb ik mijn muze weer gezien.
en ze klonk, zo liefdevol zo  sprak ze nooit met mij.
In mijn slaap,  mijn droom,
nadert ze en lacht  naar mij.
Vannacht heb ik mijn muze weer gezien 

Haar stem klinkt als de zoetste  verleiding.
voel  warmte van haar lichaam stralen
terwijl de vonken overspringen.
Haar borsten zacht, de lippen vochtig.
Haar schoot nog warm van de liefde voor het  leven
dat zij door wil geven.

Vannacht heb ik mijn muze weer gezien.
Er hing een spanning in de lucht.
Ze danste samen met mij deze wals
en zag me in de ogen.
Ik rook de frisheid van haar haren
en het parfum in haar hals.

Ze is zo zoeter zoet als nooit tevoren
Om te ruiken en te proeven. 
Om te kussen en te strelen.
Om te rusten in haar schoot
Ze was geweldig om te voelen.
Maar bovenal was het geweldig 
om haar nieuwe stem te horen.

Vannacht heb ik mijn muze weer gezien.
in al haar naaktheid liet ze mij begaan
terwijl ik als aan de grond genageld
in aanbidding voor haar stil bleef staan.
Tot aan mijn ontwaken mocht ik haar schoonheid
ongestoord aanschouwen.


Vannacht heb ik mijn muze weer gezien.
Een stem riep haar te komen naar het licht.
Ze werd doorschijnend als een engel.
Toen moest ik haar weer laten gaan
want het waken nam het over van mijn slaap.
De alledaagsheid van mijn wakkere bestaan
heeft mijn muze toen van mij doen gaan.
Ze zwaait en werpt mij een luchtkus toe.
Ze draait zich om en zoekt het licht weer op.
En het licht nam al haar schoonheid in zich op.

Maar, mijn God, wat was ze mooi!

Mijn lieve God was was ze oogverblindend mooi!