zondag 29 oktober 2017

Kribbe




Kindje in het stro
had geen libido
maar heeft het ‘al’ geschapen
het is daarom
dat hij ontwaakte
om nooit meer te gaan slapen.

zaterdag 28 oktober 2017


Ergens onderweg
Langs ongebaande wegen
Hoor ik iemand spreken
Een stem roept mij
Uit mijn woestenij
'T is geen bedrog gebleken
Ergens in de tijd
In hogere hemelsferen
Is Zijn jubelen begonnen
Terwijl de donkere aarde
Ternauwernood
Weer nieuwe moed vergaarde
Hij komt nader elk uur
Onstuitbaar zegt Hij sterren aan
Ik kom er aan , ik kom er aan.
Niet met luister als een aardse koning
Verkiest een kribbe en een stal
Noodgedwongen als Zijn starterswoning
Als een vluchteling komt Hij de wereld binnen
En laat Hij in Zijn mens gelijk zijn 
Zijn liefde overwinnen.
Ik hoor Zijn stem herken Zijn licht
En geef mijzelf aan Hem.

Wachters van metropolis.

De wachters van metropolis
Beschermen deze stad
Houden de poort gesloten
De muren doen de rest
Wanneer de avond valt
Het zonlicht langzaam donkert
De mensen huiswaarts zijn gekeerd
De eerste ster al aan de hemel flonkert
Maakt men zich op voor weer een nacht
En de wachters van metropolis

Houden trouw de wacht




Kleiner-groter!




Gezinnen worden kleiner, schoolklassen steeds groter. Hoe kan dat?

vrijdag 27 oktober 2017

Verliefd op waar ik woon(de)



Hier in Veldhoven
Verlangend naar dat wat ooit was, loop ik achterwaarts terug naar mijn geboortehuis.
Mijn ouders ,beiden uit de tijd gegleden, gaven ,zoals verwacht, niet thuis.
De straten uit de buurt ,waar ik vroeger heb gespeeld,
stralen nu een leegheid uit die me het zicht ontneemt op de vreugde die ik vroeger heb gekend.

Het knikkeren op straat, het zakje friet bij Jan van Hout, het kuilen graven op het veld. Het hutten bouwen met elkaar. Het fikkie stoken in de zomer. Het crossen met de brommers in de Brembocht.
Voetbal op het veldje naast de kerk. De kermis op het plein, Het spelen in de brandgang achter het huis. Het landjepik met messen in het zand. 
Het veld is er niet meer maar staat nu volgebouwd.
De landerijen zijn verdwenen ,er staan een winkelcentrum op. Jan Van Hout is er mee gestopt, een ander kocht zijn zaak. 
Het huis is jaren terug verkocht nadat vader was overleden. 
Er wonen andere mensen in. 
Op mijn kamer slaapt een ander.
En ik weet, ik ben van deze oude buurt vervreemd.
Gelukkig vond ik weer een nieuw tehuis 
Een dorp waar ik verliefd op werd. 
Midden op de Veluwe ligt het in het groen. 
Lunteren is om van te houden en dat zal ik 
voor de tijd die mij nog rest
ook zeker blijven doen.

Hier in Lunteren

Vaste waarden

Als er vaste waarden verdwijnen
ontstaat er leegte
vul die maar weer eens op!

Ik geef het je te doen.

ZIT!

vousvoyeer me niet tutoyeer me lieverspreek me aan met jijlassen wir uns du’tzenlaat dat afstandelijke ‘u’ nu maarjust say you to medoe maar niet zo duurdoe maar gewoondan doen we gek genoegenfin....

we zijn toch immers vrienden!

dinsdag 24 oktober 2017

Moderne communicatie

Internet vanaf 1970
We zijn nu 47 jaar verder. Bijna een halve eeuw

en we zijn verleerd met elkaar te praten.


maandag 23 oktober 2017

Zelfbeeld

Hoe marktgestuurd is ons zelfbeeld
hoe wordt ons van alles aangepraat
via reclame advertenties en de media
hoe we ons het beste kunnen kleden
wat we moeten eten of drinken
Naar welke plekjes we moeten gaan
ingedeeld in doelgroepen
leven wij inmiddels zonder doel of zelfbepaalde richting
maar drijven voort op de algoritmes van 
door social media gegenereerd aanbod
drijvend in een eigen bubble
zorgvuldig afgeschermd van andersdenkenden
elke bubble heeft zijn eigen prijs, zijn eigen marktwaarde
die zorgvuldig in stand wordt gehouden door de bezitters van 

big data.



Dimitri Verhulst

Dimitri Verhulst laat , in een radio-interview dat ik toevallig hoorde , de beschaving  beginnen vanaf het moment dat de taal er is.
Dit doet me denken aan de volgende passage.

‘In het begin was het Woord en het Woord was bij God, en het Woord was God.’
Johannes 1:1 HTB



zondag 22 oktober 2017

Lecture of freedom 040


beiden gaan getekend
door het leven

zijn door het  lot verbonden
van die wrede oorlog lang geleden

voor hem een leven zonder vader moeder broer of zus
voor haar het weten van   haar vaders ‘judaskus’

verraad voor een handvol zilverlingen,
voor elke aangebrachte jood

voor hem een  leven moeten leven
doordesemd met zijn ouders’ dood

voor haar een leven moeten leven
van schaamte en niet schuldig zijn

het hart doorwond met vragen
waarop geen antwoord komt

zo gaan zij samen op en spreken
opdat wij nooit vergeten.




voor Tanja en Miel.



Nieuwe Familie

Nieuwe familie. Cultura, Ede. 20 oktober 2017.

Ik heb geleerd  verdriet los te laten dat niet van mij is
want het is nu eenmaal niet van mij.
Die ander zit echt niet te wachten
op een vriendschap gebaseerd op medelijden.
Maar laten we op zijn minst samen herinneringen maken opdat  je je thuis zult kunnen  voelen.
Verbondenheid mag beleven aan wat je hier in goede harmonie mag meemaken.
Misschien is dat ten diepste wat we met medemenselijkheid bedoelen, ongeacht geloof,ras,geaardheid. Want niemand wil echt voor een oorlog moeten vluchten.
Een Heumensoord is mensonterend.
Een opgestoken vinger ook.
Een scheldkanonnade getuigt niet van respect en toont het failliet van de eigen beschaving.
Het ongecontroleerd uitbraken van onderbuikgevoelens
is evenmin een achtenswaardige handeling. Het legt wel een ongekend egoïsme bloot en vooral de angst te verliezen wat we hier allemaal hebben.
Ik heb geleerd om deze avond eerlijk in de spiegel te kijken
Ik heb geleerd dat je inderdaad nieuwe familie zelf kunt kiezen.

Dank voor jullie moed,spel,professionaliteit om deze productie het licht te doen zien. Succes met de rest van de tour.


donderdag 19 oktober 2017

Vieze kerels



Achter het masker van onzekerheid
Verbergt zich brandend vuur
Achter een onderdanig lachje
Vreet haar haat van uur tot uur.
Na jaren van vernedering
Barst eindelijk de vulkaan
En spuwt een niet te stuiten lavastroom
Alle haat van haar vandaan

Ze had haar angst omhelsd
Als een rijke dwaas
Ze kust niet langer meer de hand van wie haar slaat
Uiteindelijk op eigen kracht de schaamte overwonnen
Herrijst zij als een feniks uit haar as… z’is voor zichzelf begonnen

Ze kent geen schaamte voor haar hartstocht
Ze kent geen angst meer voor de daad
Ze is niet langer bang voor de terreur
Van vieze kerels op de straat

Mannen denken altijd aan het gat tussen haar benen
Nooit eens aan dat hart dat klopt daarboven in haar lijf
En als vanzelf zakt heel hun denken steeds weer naar beneden
Twee woorden branden in hun kop: …lekker wijf’

Ze kan de man die ongevraagd bij haar naar binnendrong
Duizend maal duizend keren doden met haar blik
En als je heel goed in haar ogen kijkt

Zie je nog altijd weer de doodsangst en de schrik



Misbruik

Misbruikt

Vertrouw een man nooit op zijn woord
Want met dezelfde kracht waarmee hij je bemint
Heeft hij in een oogwenk
Voorgoed je ziel vermoord


Je benen gesloten
Je knieën op slot
Voor altijd gevangen
Voor altijd de angst
Voor altijd de drempel
De liefde voorgoed kapot.

Reken een man af op zijn daad

Pas dan zul je weten  of je ’m bemint of haat



maandag 16 oktober 2017

Harp

Tijdens een besloten feest maakte ik kennis met deze harpiste, Beate Loonstra. Ze gaf een kort maar zeer indrukwekkend optreden waarbij al snel duidelijk was dat deze jonge vrouw haar instrument volkomen beheerst.
Inspirerend voor weer wat dichtregels.



Harp 
14 oktober 2017 Woerden
(voor B)

Toon mij eens je handen
laat mij  je vingers eens betasten
de gelaagdheid voelen
die er wel moet zijn

klassiek geschoold
modern gericht
schitter je hoorbaar 
in het licht

zo vlug gingen je vingers
langs de snaren
zo snel je voeten op pedalen
met boventoon gedempt tot flageolet
heb je onze  adem 
voor heel even  stilgezet


Prachtig,  krachtig en ontroerend tegelijk
nam je ons mee naar verre oorden
herkent de zaal haar muze
door deze muzikale taal
en alles zo vertolkt

zonder zinnen , zonder woorden.

zondag 15 oktober 2017

Jeremy Maxwell Winterbert

Jeremy Maxwell Winterbert zag ik onlangs in een documentaire van close up Avro-Tros. Een portret over een getormenteerde ziel die na een hectisch leven eindelijk zich verliest in de kunst van het glasblazen. De documentaire en het verhalend portret inspireerden me tot dit gedicht.


Jeremy Maxwell Winterbert

zelf gecreëerde illusies
breekbaar als glas
gezandstraald tot beslagen spiegels
gezeefde hersenspinsels
waardoor je in de wolken raakt
die langzaam boven komen drijven
uit dit kunstzinnig brein
getormenteerd door een
voor hem verzwegen waarheid
vanuit zand en kalk
water en vuur
schept hij 
onvermoede vormen




zaterdag 7 oktober 2017

Mitsrayim

Begrenzing (Mitsrayim)

Alles heeft zijn eigen tijd
elk begin een einde
omdat ieder einde een nieuw begin kan zijn
en zelfs de cirkel ook een oorsprong kent
heeft alles zijn begrenzing
en niemand weet waar deze ligt

we weten 
wat niet mag
wat moet worden gedaan
wanneer we moeten stoppen
of juist verder moeten gaan

we weten
wanneer de liefde zuiver is
of enkele ijdelheid
de vrijheid overschreden
berouw zich vertaalt  in spijt

er is een aanvang in ons bidden
er komt een ‘amen’ op het eind
er is onzuiverheid in vloeken
wanneer ons zicht op Hem verdwijnt

er is een grens aan wat we zien
soms zijn we horend doof
of vertwijfeld in  gebed
ervaren we een kloof

tussen vrezen en vertrouwen
tussen de liefde  en de leegte
tussen kennen en vergeten
tussen zonde en berouw

haaks op ons tijdelijk bestaan
ligt er een dwarsbalk over ‘t leven
waar Hij  ons voorging in dienen 
in het wassen van de voeten
in enkel liefde geven

en toen  Hij opstond uit Zijn graf
heeft Hij het  zwartse zwart doorbroken
en de begrenzing opgeheven
opdat wij ,zijn maaksel,
door Zijn licht werden doorstoken.

Enkel zijn licht kent geen begrenzing
Hijzelf is het begin en eind
van niets tot alles wat nog zijn zal
Alfa en Omega 
Zijn onuitsprekelijk nu
is tevens eeuwigheid.