maandag 21 februari 2011

We moeten praten





Lieve Liefste we moeten praten
Want dit zwijgen bouwt een muur
Steeds iets hoger
Niet te slechtenOndoordringbaar
Op den duur

Ja ik weet
Dat ik met drank,stukken makkelijker praat
ondanks alles,Blijft  de pijn
Van ’s ochtends vroeg,Tot ’s avonds laat

Elke slok brand in mijn keel
Elk  glas  is  een glas  te veel
Elke traan brand in mijn ogen
Sinds jij me  hebt bedrogen
En zo staan er dan voorgoed
Duizend krassen op mijn ziel
Net zo diep als die van jou
En uit elk daarvan komt bloed

Liefste het ontgaat me niet
Je drijft weg. . . .
Want
We praten niet
En ik zie het einde zo dichtbij
Want je houd al lang  niet meer . . . van mij

Ik zeg het voor de allerlaatste keer
En daarna zeg ik het . . .  echt nooit meer. . . .


Lieve Liefste
We moeten praten
Want dit zwijgen bouwt een muur
Steeds iets hoger
Niet te slechten
Ondoordringbaar op den duur

Emancipatie




Achter het masker van onzekerheid
Verbergt zich brandend vuur
Achter een onderdanig lachje
Vreet de haat van uur tot uur

Na jaren van vernedering
Barst eindelijk de vulkaan
En spuwt een niet te stuiten lavastroom
De haat van haar vandaan

Ze had haar angst omhelsd
Als een rijke dwaas
Ze kust niet langer meer de hand
Van wie haar slaat

Uiteindelijk op eigen kracht
De schaamte overwonnen
Herrijst zij als een feniks uit haar as
Ze is voor zichzelf begonnen

J.

TIJD


Nu bijna alle klokken stilstaan
Is het wachten echt begonnen
Omdat de  tijd geen enkele rol meer speelt
Wacht hij op zijn eeuwigheid.
Bij wijze van troost
Tikt alleen nog maar  die ene klok
Op het ritme van zijn hart
En het lijkt alsof elke seconde sneller gaat
Uiteindelijk loopt de aardse tijd
Volledig uit de pas
Mijn vader is niet meer
Mijn vader was…..
Veldhoven 15-9-2005
J.