maandag 28 mei 2012

Waterverf en beton

Ik moest vandaag , op deze mooie zonnige dag, ineens terugdenken aan mijn kindertijd. Ik zal een jaar of 5,6 geweest zijn.  Op mooie zonnige dagen als deze mochten we dan met water en een kwast de betonnen schutting 'verven' van mijn moeder.Ze gaf ons  een leeg plastic emmertje van de Remia mayonaise . Deed er water in en wij zochten dan in de schuur van pappa  een oude brede kwast. Uren konden we bezig zijn om de muur helemaal te 'verven.' Maar ja waren we amper op de helft was het begin al weer opgedroogd, verdampt, door het mooie zonnige weer.  Maar we bleven het proberen, tegen beter weten in. A h ja als kind nam je dergelijke zaken zeer serieus! Toch mooi om zo'n herinnering weer terug te krijgen op een dag als vandaag.

dinsdag 6 maart 2012

De Sprinkhaan



Voor iedereen die zich afvraagt wat de sprinkhaan voor mij betekent.
Na de teraardebestelling van mijn moeder kwam ik thuis en ging naar mijn kamer om te rusten van alle indrukken die dag.
Eenmaal in mijn kamer loopt er op het kussen van mijn slaapplaats een grote sprinkhaan.
Ik heb dit altijd als een teken of signaal beschouwd om iets met deze sprinkhaan als beeld te doen in mijn leven.
Later viel me in de CD van U2 Rattle and Hum een zinsnede op die me trof:

"And in the locust wind comes a rattle and hum, jacob wrestled the angel and the angel was overcome"

Een verwijzing naar het gevecht van Jakob bij de rivier de jabbok. Waar hij onwetend vecht met de engel en later ontdekt dat het God zelf was waar hij mee in gevecht was geweest. Eenzelfde ervaring heb ik ook een periode in mijn leven gekend. In gevecht met de fantomen uit mijn jeugd, de grote levensvragen en het op losse schroeven zetten van mijn godsbeelden. De allesoverheersende twijfel aan  wat me tot dan toe dierbaar was en wat ik voor waar had gehouden. Uiteindelijk moest ik de grote  existentiële vragen toch opnieuw en helemaal zelf doordenken waarbij ik alle vormen en rituelen heb losgelaten om opnieuw tot de bron te kunnen doordringen. Elke vorm bleek ballast te zijn en af te leiden van een werkelijke ontmoeting met Jezus en met God. Ik liet het allemaal los. Geen kerk, geen koor,geen tafel ,geen brood,geen wijn.
Geen zondagsheiliging, geen dagelijkse bijbellezingen maar leven zoals het leven me elke dag toe viel.
Alsof prediker zelf mijn buurman was die elke dag me voorhield dat elke dag genoeg heeft aan zijn eigen kwaad. Na jaren van relatieve godsrust kwam er op een wel heel vreemde wijze een alternatieve vorm in mijn bestaan. Gedichten schrijven, het bezoeken van een online community waar kunstenaars vanuit hun persoonlijke spiritualiteit ervaringen uitwisselden en lief en leed delen met elkaar.

Vandaar dat ik meestal werk onder een logo van een sprinkhaan en met een verwijzing naar LOCUST WIND PRODUCTIES.
Als het er ooit van komt zal mijn bedrijf ook zo heten. Geen twijfel mogelijk. Het heeft voor mij overduidelijk een symbolieke lading.
Uiteindelijk in het gevecht met de engel mezelf herwonnen,hervonden en overduidelijk geleerd waar mijn plaats is ten opzichte van de God waar ik in geloof. Een geloof dat ik heb teruggekregen om niet nadat ik het helemaal had losgelaten. In mijn voorzichtige zoektocht heeft Hij zich laten vinden.  Wat een mazzeltov.

maandag 9 januari 2012

Vannacht zag ik mijn moeder in mijn slaap.




Vannacht zag  ik mijn moeder  in mijn slaap
Ze liep de kamer binnen  
Zwijgend als het graf
Waarin ze nu al zoveel jaren wacht
Haar schaamte deels bedekt de linkerborst kleiner als de rechter
Alsof ik enkel die had leeggedronken en aan de ander niet was toegekomen.
Zo'n beeld komt ook alleen maar voor in dromen.
Omdat ik nooit afscheid van haar  heb kunnen nemen  welt de liefde tussen moeder en haar kind weer   op als een niet te stuiten woordenstroom.
Het  overweldigende gevoel dat ik  bij het sterven van mijn vader had kwam ook nu maar omgekeerd evenredig en duizend malen sterker terug .
Daar waar het bij  het sterven van mijn vader het verlies van liefde was en het besef hem voorgoed te moeten missen was dat hier juist andersom.
Hoe had ik haar gemist!  
En nu stond ze hier voor mij , in mijn droom, nog half naakt in dat oude lichaam waarin de tijd de scherpste lijnen had gekerft.
We konden enkel nog maar zeggen hoeveel we van elkaar gehouden hebben als een reprise van een onvoltooide symphonie.
Totdat ik wakker werd met enkel de herinnering
Vannacht zag ik mijn moeder in mijn slaap.