zondag 21 juni 2015

Biecht



Ik blijf de sterren tellen
Ook al zijn ze eeuwen terug 
Voorgoed gevallen
Van de hemel naar de aarde

Ik blijf de leugens tellen
Die  gelogen worden dag aan dag
Door dezelfde mensen die hun kinderen
Voorhouden dat liegen eigenlijk niet mag

Ik blijf de liefde toch bedrijven
Met de liefdes van mijn leven
Die mij ,genadevol, worden aangereikt 
die mij ,om niet, worden gegeven

Ik blijf mijn zonden maar bekennen
Tegenover ieder die wil horen
Waar ik mij in mijn zwakheid aan gewonnen geef
Voor een ieder te herkennen
Want wij zijn geen vreemden voor elkaar

Ik blijf de mooiste noten toch maar zingen
Ook al lijkt het nog geen lied
Ergens in de chaos diep verborgen 
Vind ik uiteindelijk de harmonie.


Kruis



In alle eenvoud hangt het hier,
op grijs dat overhelt naar wit,
als bode van genade.
Waaraan de zoon des mensen
zich tot het einde toe,
voor ons heeft uitgegoten,
zich aan zijn vader, teruggegeven.
Werd zo voor ons de weg ten leven.
Eenvoudig in zijn vorm
In alle eenvoud in dit huis

is en blijft het kruis.