dinsdag 28 juni 2016

BREXOUT

Brexit is een feit. Het volk mocht zijn zegje doen en het heeft gesproken , alleen de bestuurders hebben geen plan voor na de uitslag van hun referendum.
Wat ze de EU verwijten daaraan maken ze zichzelf nu schuldig blijkt wel.
Namelijk afstand tot hun achterban, het niet hebben van een juiste verbinding, het niet in staat zijn aan te voelen waarheen het volk wil. Gevolg, toenemende desintegratie van Groot Brittanie, verdeeldheid en alsof Pandora's doos is geopend nu ook openlijk toenemend racisme.
Is dat zo? Of was dit al gewoon een feit? Maar durft men nu de onderbuik hardop te laten spreken?
Ik hou mijn hart vast voor het Britse volk. Men had het gevoel door de EU voorgelogen te worden of op zijn minst onjuist bediend, maar naar nu blijkt, zijn het de leiders en bestuurders van het land die wel heel hard hebben geroepen welke kant het op moest maar uiteindelijk  moeten toegeven geen doordachte strategie voorhanden te hebben.
Waar zien we dat nog meer? Is dat niet symptomatisch voor onze huidige moderne tijd?
Het niet hebben van een vast omlijnd en goed doordacht plan? Het moderne liberalisme heeft vat gekregen op de ontwikkelingen in Europa en de EU naar een bepaalde kant getrokken. De kant van de invoering van de Euro, de kant van de vooral vrije markt en de in zichzelf corrigerende werking waar men van blijft uitgaan. Welnu die zelfcorrigerende werking blijkt er helemaal niet te zijn. Eerder het tegendeel is waar, er gaat een bal rollen en die is niet meer te stoppen.
Als een virus besmet het het denken over beleid,alles wordt afgemeten in categorien als geld,kosten,opbrengst,winst,verlies,marges,koersdalingen,verwachte resultaten, terwijl we mensen zijn van vlees en bloed die soms rationele besluiten nemen maar ook vaak genoeg emotionele besluiten. Misschien zit hem daar ook de misrekening van velen. In dit digitale tijdperk met zijn gedigitaliseerde communicatie is er minder overleg van face to face en steeds meer digitale schatsessies waarin belangrijke zaken worden afgehandeld.  De non verbale component ontbreekt in onze communicatiestrategiĆ«n. We zien die ook steeds minder. Sterker nog we kijken er , in de schaarse momenten als we bij elkaar zitten aan een tafel, gewoon overheen,want staren zelfs dan nog op onze schermpjes.
Ik zie een neerwaartse spiraal. Die is ingezet met het verdwijnen van de rekenliniaal ten faveurs van de texas rekenmachine. Gevolg, Hoofdrekenen zakte in.
De komst van mobiele telefoon met elektronische adresboekjes met als gevolg we onthouden geen enkel nummer meer.
De vervolmaking van de moderne mobiele telefoon met touchscreen met als gevolg dat we niet meer om ons heen kijken, wie we voor ons hebben,wie er naast ons zit. Laat staan dat je nog met iemand spontaan een praatje maakt in de treincoupe of bij de bushalte.