donderdag 11 januari 2018

prodigal son

Gewoon de Vader danken
Voor dat  gedroomde moment
Dat mijn zoon
In zijn volwassenheid
Bij me komt
In mijn armen kruipt
met al zijn warmte
Zegt.

Jij hebt geduld gehad
Op me gewacht
Bent van me blijven houden
Totdat ik hier weer kwam.
Dank
Voor die liefde.
Die liefde die me in mijn fouten en mijn falen
Altijd weer mezelf laat zijn.
Dat waardeer ik in je pap.
Je toont je als een ware vader
Ik heb je daarom lief
Ben daarom graag je zoon.

Het is in dit beeld, deze droom,
Deze spiegel, dat ik mijn verhouding
Tot God opnieuw herken.
Dat ik, gelijk mijn eigen kind,
Nog steeds voor Hem
Van zoveel waarde ben.

Zelfs in mijn dromen blijft God spreken
Ik kan er niet omheen.
Zelfs in de stilte schreeuwt hij mij nog dagelijks toe
Ik zal altijd blijven wachten 
want ik hou zo veel van jou

En ik word dit wachten nimmer moe.