zondag 10 november 2013

Schrijven in zand






Ik geloof in een god die op water kan lopen
kan branden als vuur waar de struik niet verteerd

Ik geloof in een god  die een stotteraar stuurt
Zo voor zijn volk  stamelend  de vrijheid  bepleit

Ik geloof dat mijn god uit een maagd is geboren
Kinderen altijd weer voorrang verleent
Die blinden laat zien doven laat horen
En passant nog een vrouw van haar vloeiing geneest

Ik geloof in een god die mijn voeten komt wassen
Die homo's  en hoeren de maat niet neemt
Maar altijd blijft schrijven ,een geheim, in het zand.
Wie zonder zonde is werpe een steen


Ik geloof in een god die zich niet aan mij opdringt
Altijd beschaafd aan de deur blijft staan
Ik geloof in een god die zachtjes blijft kloppen
Tot ik mijzelf op een kier heb gezet
Hoewel hij door muren kan gaan

Ik geloof in een god die graag bij me wil zijn
Zich dan uitgiet als olie
Zich voor mij breekt als  het brood
Ik geloof in een god  die van  water weer  wijn
Ik geloof in zijn  opstand
tegen mijn dood

donderdag 29 augustus 2013

KELDBY KIRCHE



Het spreken van de bomen
Zo door de wind bemind
In het ruisen van de bladeren
Verglijden  mijn gedachten
Tot  rimpelloze leegtes
Als was ik weer een kind

Verlaten woning





De door de dood verlaten woning
Staat hol en leeg te wachten
Op weer een vader weer een moeder
Weer een aantal kinderen
Om net als toen gevuld te zijn 
Met kirrende geluiden
Schaterend gelach
Knetterende ruzies
Zoute tranen van verdriet
Kortom leven zo je zelden ziet
En zinnelijke   nachten

maandag 8 juli 2013

VOOR MAARTEN


















Bij de dood van deze zanger
Nog een allerlaatste glas
En op vragen alleen het antwoord
Dat hij zelf heeft gegeven

Red mij niet
Rouw niet om mij
Ik heb mij in dit meeslepend leven
In al mijn liederen
Over mijn publiek
Grootmoedig  uitgestort
Net als de drank in al mijn glazen
Zo rijkelijk gevloeid heeft
zal het ook niet verbazen dat
Het rookoffer dat ik u bracht
Uiteindelijk fataal gebleken
Mij  enkel maar
Wat tijd gekost.
Zeven jaren eerder dan verwacht
Was het leven op mij uitgekeken

Werd ik van  pijn  verlost
kreeg op mijn laatste vraag het antwoord
Dat ik bij leven had gegeven
Tegen deze kanker
Redde
Ik het niet.

Rust zacht Maarten!



8 juli 2013

dinsdag 2 juli 2013

Mooie zanger van het lied.





Men mag de hosta nu gaan voeden
met zijn zout en mineralen
Voor hem geen jonge lente meer
Van deze kanker is hij 'niet gered'
Verloor een ongelijke strijd
Is  nu voorgoed de adem kwijt
Waarmee hij stem kon geven
Aan zijn gedachten en zijn dromen
Voor hem geen jonge lente meer

in deze warme zomer is
zijn winter toch te vroeg  gekomen.

Voor maarten van roozendaal.

Rust zacht mooie zanger van het lied.



zondag 9 juni 2013

Atelierroute 2013 Lunteren

Als dank voor alle deelnemers die zo gastvrij zijn geweest hun ateliers en huizen open te stellen.







het was mijn eerste keer
eerst  aarzelend nog
haast blozend ontdeed ik mij van mijn reserves
kwam uit mijn schulp gekropen
en durfd’uiteindelijk binnenlopen
bij de muzes van de kunst
vrij te zien in alle eenvoud
gestilleerd voyeurisme

hoe dat is
het scheppen van wat nooit eerder was
te staan voor die ultieme vraag
wat zal het worden zal het blijven
hoe kan ik de grens verleggen van mijzelf en materiaal

in brons in steen in stof of op papier
geschilderd of gemaakt gebroken
gesmolten was, gesmolten glas
ik heb aan de kunst geroken
heb mijn blik ermee gezalfd
heb mijn ziel eraan gelaafd


het harnas afgelegd 
en ongewapend
iedereen naar binnen laten
op de plek waar je het meest jezelf bent



rijker ging ik weer naar huis
uw werken als een zoet refrein
heb ik in mijn hart gesloten
zal nooit meer dezelfde zijn
mijn onschuld heb ik u gelaten

9 juni 2013.




zondag 14 april 2013

De lente komt er eindelijk aan!







Een eerste warme dag
de knoppen staan op barsten
het broeit weer in de lucht
de lente komt eraan
de lente komt er werkelijk aan


Een zweem van groen al aan de boom
als teken van een nieuw begin
de vogels rommelen hun nest bijeen
en krijgen langzaam zin
om zich weer voort te planten

terrassen lopen als vanzelf vol
de glazen sneller leeg
de kelners en de kelnerinnen
lopen af en aan
want de lente komt er aan
de lente komt er werkelijk aan

Nu is het wachten op 
de eerste rokjesdag
wanneer de heldinnen
met ontblote benen
de zinnen komen strelen
waarvoor het al zolang
aan woorden heeft ontbroken
te koud, gewoon te koud
te lang gewoon te lang
maar nu eindelijk

Een eerste warme dag
de knoppen staan op barsten
het broeit weer in de lucht
de lente komt eraan
de lente komt er werkelijk aan

donderdag 4 april 2013

UItgestelde lente 2013






Het weer wil maar niet vlotten
het vaal grijze wintergroen
blijft doods en dor
zo droog en zonder zon
zo bescheiden laag bij de gronds
alsof het niet meer wil bestaan
De kleuren nog verborgen
in een winterdip
die maar niet voorbij wil gaan
we wachten op de warmte
we smachten naar de zon
we lachen ogenschijnlijk
maar het hart lacht niet meer mee

de heiligen van sneeuw en ijs
geven nog geen duimbreed toe
brengen deze jonge lente
met hun kou nog dagelijks van de wijs
terwijl de eerste vogels  al weer paren
en op zoek gaan naar een plek
om hun liefdesnest te bouwen
sombert de weerman somber voort
over depressies die maar niet over willen gaan
De wind staat weer eens een keer verkeerd
en de kou geeft zich nog niet gewonnen
Hij weet ook wel dat het nog geen lente is
en waar de mensen thuis zo naar verlangen
rust en vrede en wat zon
dat is toch niet te veel gevraagd
en de weerman zegt het keer op keer
in dit alles blijven we
altijd afhankelijk van het weer.

donderdag 7 maart 2013

STRIPHELDEN


Kinderuurtje.

De tijd dat er een uurtje televisie was speciaal voor de kinderen.
We schrijven 1967 en  ik was toen 9 jaar.
Op woensdagmiddag begon om 17.00 uur de kindertelevisie.
Kookgeuren, beslagen ramen, kolenkachel aan.
Zwart wit beelden van  Okkie trooi met zijn koffer met krentenbollen, Dappere Dodo, Rickel nickel robot, soms storing en het aloude testbeeld van een soort klok.

















Trouwens we zaten steevast te vroeg klaar op de grond voor de tv en keken hoe de klok in beeld de laatste seconden wegtikte alvorens te vervagen en plaats te maken voor de omroepster van dienst. 
Zwart wit beelden in mijn herinneringen.
De tijd van sprookjes luisteren bij de Philips Pick up. 




Tijd van weinig speelgoed,tevreden zijn met wat er was.
Tijd ook van uitstel van je wensen en werkelijk verrast zijn met je uiteindelijke sinterklaascadeau.
Er was weinig. We speelden met zelfgemaakte geweertjes van hout en pvc blaaspijpjes.
Vader maakte een houten zwaard en dito schild.
Moeders naaiden zelf een Ivanhoepak of batmankostuum in elkaar en daar speelden we dan mee in de buurt.

We knikkerden, speelden landje pik met een zakmes achter in het paadje. Hele buurtschappen streden om knikkers als het knikkertijd was.  We hadden verschillende "tijden" . Zo was daar rolschaatstijd, kneltijd, huttenbouwtijd, knikkertijd, we ruilden speldjes die we spaarden bij boodschappen. We ruilden sleutelhangers, ook bij boodschappen gekregen. Onze ouders spaarden hele serviezen,bestekseries bij elkaar via de bonnetjes van de blueband of andere courante merken. 
We knipten de bonnen,zegeltjes,waardepunten van elk pakje ,fles ,etiket of papiertje en bewaarden dat in doosjes tot het moment van de grote telling. 
Nooit geweten dat mijn bambino bouwstenen van origine een bluebandactie zijn geweest. Ik dacht echt dat ik het van Sinterklaas had gekregen. Ach ja Bambino het lego voor de werkende klasse.














We speelden grensovergang douane in het pad. Er werd een slagboom grenspaal gemaakt en je moest tol betalen om door te mogen rijden. 
We speelden Coyboytje,Riddertje of Batman en Robin.




Kortom ook wij speelden onze striphelden na die mondjesmaat in series op tv verschenen. Vandaag de dag doen de kinderen niet anders.

En af en toe , als je vriendjes was met Jan van Hout, kreeg je daar als je er speelde een heerlijk zakje friet. Mijn spelende jeugd. Er valt nog zoveel meer over te zeggen.