donderdag 5 maart 2020

Zoveel mensen op de vlucht

















Zoveel mensen op de vlucht
zoveel levens in gevaar
zoveel kinderen verdrietig
zoveel bommen en granaten
zoveel politiek geouwehoer
Zo verleerd om echt te praten
zoveel staat er op het spel
zoveel leugens weer herhaald
zoveel waarheid weer verkracht
zoveel sterren in de nacht
zoveel honden uit de hel.
zoveel plussen zoveel minnen
zoveel in de knop gebroken
zoveel weduwen en wezen
zoveel weduwnaars die de namen lezen
van allen die gestorven zijn

Zoveel beelden al geschoten
zoveel foto’s al gemaakt
zoveel al gedeeld in armoe
zoveel vertrouwen al geschonden
zoveel beloftes al verbroken
zoveel mensen al gesmokkeld
zoveel vrouwen al hun eer ontnomen
zoveel zielen al geofferd
Zo op het altaar van belangen
zoveel haat alweer gezaaid
zoveel angsten al doorstaan
zoveel mensen op de vlucht

zoveel geesten doorgedraaid

woensdag 4 maart 2020

Je haalt de oorlog nooit meer uit het kind








Je haalt de oorlog niet meer uit een kind
Je haalt de hel niet uit het hoofd
Vertrouwen is  niet langer blind
Wanneer een afspraak wordt geschonden
blijft het zitten met voor altijd open wonden

Je kunt de hemel niet verdienen
en liefde was al nooit te koop
en elke stap die wij hier zetten
brengt ons niet dichter bij ons doel
je haalt de oorlog niet meer uit een kind
noem het een open deur 
of voor mijn part een cliché
het is altijd weer een schot op open doel


Je kunt wat stuk is repareren
maar de angsten niet bezweren
die het kind heeft opgedaan
toen het op de vlucht moest slaan
omdat het niets begrijpt
van oorlog en geweld
Uit hun ogen is de ziel verdwenen
en de haat voor morgen al te ver gerijpt

Zolang de bommen blijven vallen
zolang fanatici niet willen wijken
en de waarheid blijven claimen
zijn het de kinderen die betalen
met hun levens en hun bloed.




Zoveel beelden al geschoten
zoveel foto’s al gemaakt
zoveel al gedeeld in armoe
zoveel vertrouwen al geschonden
zoveel beloftes al verbroken
zoveel mensen al gesmokkeld
zoveel vrouwen al hun eer ontnomen
zoveel zielen al geofferd
Zo op het altaar van belangen
zoveel haat alweer gezaaid
zoveel angsten al doorstaan
zoveel mensen op de vlucht

zoveel geesten doorgedraaid


Haal de oorlog maar weer eens uit een kind.



Schrijft zichzelf wel

Het verhaal dat schrijft zichzelf wel.
De woorden komen naar je toe.
Terwijl het plot zich langzaam toch verraadt
Blijft het tussen de regels weer angstvallig  stil
Dit is zo niet wat ik wil.

En eenmaal buiten zinnen
Komt de waarheid keihard binnen
Dit was het dan Het boek is uit
De liefde dood verklaard
onze weg loopt dood.


Zoals altijd weer hetzelfde refrein
Ik zal wel weer  de wijste zijn
En eenmaal buiten zinnen
Zit er niets anders op dan...
Uithuilen en opnieuw beginnen.

Terwijl de film zich afspeelt in mijn hoofd
Zie ik elke scène voor me
Terwijl de camera’s nog lopen
Barst de grond onder mijn voeten open
Zink ik weg in bodemloosheid
Blijft het op de set angstvallig stil
Dit is zo niet wat ik wil

Het script loopt nu ten einde
De set  is al verlaten
Het licht gaat uit 
En wij wij vallen tegelijk
Uit onze eigen rol

En eenmaal buiten zinnen
Komt de waarheid keihard binnen
Dit was het dan de film is uit
De eenzaamheid slaat weer op hol
onze namen op de titelrol


Zoals altijd weer hetzelfde refrein
Ik zal wel weer  de wijste zijn
En eenmaal buiten zinnen
Zit er niets anders op dan...

Uithuilen en opnieuw beginnen.


dinsdag 15 oktober 2019

Grijze oude man



Grijze oude man

zit op zijn leugenbank en rookt een pijp

kijkt naar de jeugd die hier voorbijgaat

heeft enkel nog herinneringen

aan wat ooit was en is geweest

“ach ja das war einmal”

toen was het nog wel eens een  feest

alsof hij stilstaat
en weer teruggaat in de tijd

het leven heeft de tijd op zijn gezicht gekerfd

hij staat op loopt naar cafe
bestelt een jonge klare

voordat de tijd hem inhaalt en zijn dag bederft



Schrijver.






Ik ben geen schrijver, ik schrijf. En dat is heel wat anders dan de titel schrijver doet vermoeden.Alsof je schrijver kunt zijn.Daar komt nogal wat bij kijken. Je moet er tijd voor hebben of tijd voor vrij kunnen maken.Je moet een goed onderwerp hebben en een interessante verhaallijn kunnen ontwerpen.Dan moet datgene wat je schrijft ook nog de indruk geven alsof het in een keer uit de pen is komen vloeien. Daartoe moet je vaak herschrijven, schrijvend schaven en schavend  schrijven., noem ik dat gemakshalve.Los van de inhoud van je verhaal moeten zinnen goed lopen, heb je een zeker ritme nodig om de aandacht van de lezer vast te houden. Ook heeft je verhaal een plot nodig waar je naartoe kunt schrijven. Hoofdstukindeling is ook een handig gereedschap om je verhaal op te kunnen delen en verschillende verhaallijnen met elkaar te kunnen vervlechten en daarmee het tempo van je verhaal te kunnen bepalen.Al met al begint het schrijven al meer en meer op schilderen te lijken. Waar de ware meester naar believen zijn palet inzet, kleuren kiest, tonen mengt en zelfs signatuur kan aanbrengen door kwast gebruik of inzet van een  paletmes. Daar waar de schilder op zijn doek  een zekere vlakverdeling toepast kiest de schrijver voor verschillende verhaallijnen die hij nodig heeft om zijn karakters datgene te laten beleven dat bijdraagt en toewerkt naar de plot van het grote verhaal.Karakters moeten vorm krijgen, groeien voor het oog van de lezer en de beschrijving ervan moet dusdanig zijn dat het geloofwaardig is voor de lezer om mee te leven met de hoofdpersonen.Wanneer we dit allemaal weten en tot ons door laten dringen realiseer ik mij dat ik geen schrijver ben maar dat ik soms schrijf. Enkel wanneer ik daarmee bezig ben ben ik even een schrijver. Daarbuiten ben ik leerkracht, partner, minnaar, muzikant, zanger, dichter, mens, twijfelaar, zoeker, vinder, gelovige, christen, en wat nog al meer. Allemaal zaken waar ik ook mijn tijd aan moet besteden. Ik ben dus enkel schrijver wanneer ik daadwerkelijk schrijf. Daarbuiten ben ik bezig met van alles en nog wat. Laat ik mij vormen door het leven dat ik leid.Of laat ik me leiden door het leven zoals dat zichzelf aan mij ontvouwt. Als een schilderij dat zichzelf schildert, als een verhaal dat zichzelf schrijft. Eigenlijk ben je als ‘schrijver’ overbodige luxe. Zoals een goede manager zichzelf overbodig kan maken. Deden ze dat maar wat vaker. Dat zou pas een hoop kosten besparen.



DIALECTISCHE LIEFDE





Soren en Regine.  
Leven hun stille liefde voor elkaar.
Langs de weg van  een verbroken verloving.
Zoeken beiden  blijvend in hun gestileerde omgang
Naar een dialectisch minnen.
In dit woordloos tasten naar de ander,
In dit wederzijds verlangen naar elkaar
Weten zij zich staand te houden.
Maar de weg naar een totaal verbinden.
Hebben beiden nimmer kunnen vinden.
Hij noteert de tijd, de richting van de wind
De route die ze lopen
Hoe zij zijn blik weer vindt
Hoe zij elkaar passeren
Op het paadje langs de Langelinie aan het water.
Hoe ze zwijgend verder lopen
In hun hoofd het beeld van de aanbeden liefde.
Als herinnering voor later.

vrijdag 2 augustus 2019

Gehoord worden

Wel meeluisteren, niet meeluisteren. Apple,Google,Amazon. Het maakt niet uit. Feit is dat haast elke bewoner van deze aardkloot wel een mobiel,watch,pc,laptop,smart tv of smart speaker heeft staan in zijn of haar nabijheid. De mogelijkheid tot afluisteren hebben we daarmee bewust of onbewust zelf in huis gehaald. Er worden wel hele grote woorden gesproken over de bedrijven die ons voorzien van al dit speelgoed maar niemand heeft het over de totale afwezigheid van kritisch denken bij het algemeen publiek. We zijn er zelf bij dat we de mogelijkheid tot meeluisteren open zetten . Hoe vaak komt het niet voor dat bij het installeren van een gratis app gevraagd wordt om toegang tot je camera? Je microfoon? Zogenaamd omdat de diensten anders niet voor honderd procent kunnen worden uitgevoerd. Weiger je hierop in te gaan dan is het ook direct over met het gratis aanbod van die partij. Je kunt de beloofde gratis app dan gewoon niet gebruiken . Wat mij betreft is het dan gewoon wegwezen en de app weer direct verwijderen van je telefoon, computer of tablet.
Nee we zijn verslaafd geraakt aan al die gadgets, die speeltjes, die vaak als digitale niemendalletjes
 in de “stores” worden aangeboden. Ze dienen vaak maar een doel. Data verzamelen, Wie ben je, wat is je mailadres, mogen we toegang tot je afbeeldingen, je microfoon even aanzetten dan kunnen we leuke geluidjes toezenden. Mogen we je iets toezenden, Wil je dat, geef dan je toestemming.
Kortom we zorgen zelf voor een huis zonder sloten en sleutels.
We weten mogelijk niet eens meer hoeveel sleutels en aan wie we ze hebben weggegeven.
Het is al jaren gebruik in Nederland dat een goed huishouden zijn of haar grote schoonmaak houdt. Heel het huis gaat ondersteboven, er wordt geboend , gepoetst, alle meubels aan de kant, boenwas in de aanslag, wrijven tot alles glimt om het huis maar weer spic en span te krijgen.
Ik zou willen pleiten voor precies zo’n dag om je digitale leefwereld  eens flink schoon te maken. Of misschien wel een app ontwikkelen die dit voor je doet. Je hele app lijst naloopt en na het geven van een helder overzicht jou opnieuw de vraag voorlegt of je die toestemming die je destijds gaf nog steeds wilt blijven geven of dat deze moet worden ingetrokken.
Daar zou de regelgeving van de AVG privacywet ook in moeten gaan voorzien want instellingen zoals ziekenhuizen en scholen worden al ieder jaar gesommeerd om belanghebbenden jaarlijks opnieuw de keuzes voor te leggen of afbeeldingen gebruikt mogen worden voor pr doeleinden, schoolwebsites etc. Nee wat apps en onze bescherming van private  data betreft heeft de AVG nog een lange weg te gaan. Regelgeving ontbreekt op dit vlak nog te veel.