vrijdag 17 november 2017

Golgotha in perspectief



Ik sta hier aan de linkerkant
in een onherbergzaam niemandsland
waar men wel vaker mensen hangt
als straf voor wat ze ooit misdeden
het kale gras dat hier en daar nog groeit
is inmiddels volkomen platgetreden
Soldaten graven een groot gat
om straks het kruis in vast te zetten
Priesters Schriftgeleerden zien hier toe
op het naleven van wetten.
Immers bij zonsondergang begint de sabbat
dus voor dat moment
moet het lam al zijn geslacht
ondertussen loopt het volk te hoop
houden soldaten hier de wacht


Ik kies een andere hoek
van waaruit ik kijk
en zie een grote mensenmassa
starend naar een kruis
joelend om spektakel
hopend op orakel
buigend met ontzag
voor de macht
van rome


Achter Christus staande
hangend aan dit hout
zie ik moedertranen
stromen
ze heeft mededogen met haar kind
is met ontferming zo bewogen
evenals haar zoon
hij hangt
verhoogd
als aan een tweede levensboom
maar de engel met zijn tweesnijdend scherp zwaard
is nergens te bekennen 
ik zie een kind dat haast te laat
uit de stad nog aan komt rennen.


Ik doe een aantal passen naar de rechterzijde
en zie nog net hoe een soldaat zijn speer opheft
met een in zure wijn gedrenkte spons
“God is onder ons.” hoor ik hem zeggen,
net voordat hij de doordrenkte spons 
aan de mond van Christus wil gaan leggen.
Dat er gefluisterd is: “Mij dorst!”,is mij geheel ontgaan
ik ben dan ook van dit beeld te zeer ontdaan


Ik loop weer door nu sta ik voor
mijn Heiland aan het kruis
ik kniel niet uit eerbied maar gewoon  
omdat mijn knieĆ«n het  begeven.
Ontzagwekkend en uit vrije wil
geeft hier Gods zoon
voor mij
zijn leven

Geen opmerkingen:

Een reactie posten