Het radicale midden (Hoe lang nog zwijgen.)

Het grootste deel van de Nederlandse bevolking heeft net de  secularisatie van haar eigen christelijke kerken goed en wel achter de rug en is totaal niet geïnteresseerd in de religieuze motieven van hen die nog wel ergens in geloven. Nu een oproep doen aan de moslimgemeenschap om aspecten van hun geloof beter voor het voetlicht te brengen zal weinig uithalen ben ik bang.De meeste autochtone nederlanders zijn namelijk totaal niet van plan om de huidige maatschappelijke ontwikkeling te bezien door een religieuze bril.  De vraag is zelfs :”Kunnen ze dat nog wel?” Ze hebben immers alle vormen van religiositeit al afgeschreven als achterhaalde ouderwetse sprookjes, en als bron van zoveel ellende. Dat ze daarmee de krachten van religies schromelijk onderschatten blijkt steeds weer door hoe ze consequent de maatschappelijke gebeurtenissen enkel weten te duiden vanuit een humanistisch, sociaal en politiek perspectief. De enkeling die in het openbare debat het aandurft om vanuit theologische invalshoeken te reageren wordt al snel weggelachen, weggehoond of niet serieus genomen. Terwijl naar mijn idee daar de kansen liggen op verheldering van standpunten en  vergroten van wederzijds respect. De moeite nemen om elkaars levensovertuigingen te verkennen en te onderzoeken is gewoon niet meer aanwezig in de Nederlandse samenleving. En ook die onbekendheid met elkaars levensovertuiging voedt het wederzijdse wantrouwen en houdt dat in stand.Fidan Ekiz heeft in haar Essay bij mij een snaar geraakt en roept op om tezamen de weg van het radicale midden te bewandelen om zodoende te helpen bouwen aan een sterke profilering van de zwijgende meerderheid die nog wel op een fatsoenlijke manier en beschaafd de dialoog wil blijven voeren met anders denkenden.Ze stelt terecht dat in de tijd dat haar ouders druk aan het werk waren het voor de autochtone nederlander een stuk makkelijker was om zich zogenaamd “tolerant” op te stellen. Die Tolerantie is snel verdwenen toen eenmaal bleek dat de nieuwe nederlanders eenmal besloten om voorgoed te blijven in dit prachtige land. Om bij hun kinderen te blijven, hen een goede toekomst te geven en daar heel wat voor te laten gedurende hun eigen leven.We zullen het samen moeten doen, de ruimte delen, het werk, de natuur, onze beschaving, onze cultuur. De tuin zal er alleen maar mooier en gevarieerder door worden. Wat zal het prachtig zijn als die tuin eenmaal weer in volle bloei staat en iedereen er kan komen wandelen  en genieten van wat ze te bieden heeft.