maandag 7 maart 2016

Invalshoeken

Hij stelt zich apart voor zijn god
draagt een monnikspij
scheert een tonsuur op zijn hoofd
en leeft in een klooster.











Zij draagt een hoofddoek
geeft daarmee uiting aan wat ze gelooft
in welke verhouding zij zich ziet ten opzichte
van haar god haar geloofsgemeenschap.









Hij stelt zich apart voor zijn god
draagt een oranje gewaad
scheert zijn hoofd helemaal kaal
en leeft als bedelmonnik regelmatig
van wat hem wordt gegeven.












Zij stelt zich apart voor haar god
draagt een habijt,leeft in een klooster
draagt een ring waarmee ze aangeeft 
ik ben bruid van christus.








Hij stelt zich apart voor zijn god
maakt studie van zijn geloofsboek
bidt vijf keer per dag
houdt zich aan alle afgesproken en voorgeschreven reinigingsrituelen
laat zijn baard staan
en bezoekt regelmatig zijn geliefde moskee.












Wij ‘christelijke’ westerlingen hebben en masse onze kerken
verlaten,onze kruizen afgedaan en omgeruild voor secularisatie,humanisme en liberalisme.
Onze belijdenissen gelaten voor wat ze eens waren.
We zijn vergeten hoe te bidden dus  bidden we niet meer.
We zijn vergeten hoe te zingen dus we zingen niet meer 
anders dan bij ‘voice-kids’, ‘idols’ of ‘so you think. . .’.
We zijn vergeten wat heilig is 
We lezen niet meer in onze heilige boeken
We zijn vergeten wie de ander werkelijk is 
We zien niet langer naar hen om.
We zijn enkel bezig met onszelf.
Dit is wat 60 jaar secularisatie ons heeft gebracht.
Gebrek aan saamhorigheid,najagen van geld
in een door de financiƫle wereld geregeerde poltitiek.
Een verenigd Europa dat , amper 70 jaar na haar eigen  wereldoorlog,
uit elkaar dreigt te vallen omdat we ‘alweer’ ruziĆ«nd  over straat rollen
in een poging de vluchtelingenstroom ,ontstaan uit een oorlog elders,
in goede banen te leiden.
Wat ik  mis is wijsheid,liefde ,bewogenheid en mededogen voor slachtoffers, vluchtelingen
geradicaliseerde,anders gelovigen. Wat ik mis is werkelijke kennis van het eigen geloof of wat daar nog van over is met een diepgang die voldoende basis geeft om afgewogen besluiten en keuzes te maken gegrond in een besef dat ook het spirituele aspect van ons leven er toe zou moeten doen.
Wat ik mis is ruimte om de eigen grenzen te verleggen bij alle betrokken partijen,belanghebbenden ,strijders, slachtoffers.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten