Het is niet bepaald een engel
Die hier voor hem zweeft
Dit is rubensiaanse schoonheid
Die werkelijk alles heeft
De voeten in het zand
Ze maken geen geluid
Ze lijkt we lte zweven
Hier recht voor hem uit
Ze is geschilderd door rembrandt
Het had ook rubens kunnen zijn
De blanke huid zo licht dooraderd
Als bij een standbeeld van rodin
Hij heeft haar van een afstand
Schaamteloos bekeken
En met zijn beide ogen
Al zo vaak uitgekleed
Hij heeft haar in gedachten
Met andere vrouwen vergeleken
En in zijn stoutste dromen
Al zo vaak gesmeekt
Wil jij voor mij poseren
Ik hoef alleen maar je beeld
Ik vraag je niet om je lichaam
Alleen maar dat je met de kleuren speelt
Hij ziet het aan haar ogen
De manier waarop ze loopt
Hij ziet het aan de kleuren
Hoe zij haar mouw opstroopt
Hij houdt van die beweging
De meester is van slag
Hij ziet de mengverhouding
In de lichtval op haar lach
En denkt. . .
Wil jij voor mij poseren
Ik hoef alleen maar je beeld
Ik vraag je niet om je lichaam
Alleen maar dat je met de kleuren speelt
Het zijn de plooien in haar huid
De borsten half ontbloot
Het zijn haar volle rode lippen
En de handen in haar schoot
Het zijn de schouders los voorover
De haren zacht uiteen
Een draadje speeksel bij haar tanden
Houden dit fragiele beeld bijeen
En hij denkt. . .
Wil jij voor mij poseren
Ik hoef alleen maar je beeld
Ik vraag je niet om je lichaam
Alleen maar dat je met de kleuren speelt
Als dit beeld verstilt
En zich vastzet in zijn geest
Is de meester dolgelukkig
Vieren al zijn zinnen feest
Ze is geschilderd door rembrandt
Het had ook rubens kunnen zijn
Haqar blanke huid zo licht dooraderd
Als bij een standbeeld van rodin
En hij denkt. . .
Wil jij voor mij poseren
Ik hoef alleen maar je beeld
Ik vraag je niet om je lichaam
Alleen maar dat je met de kleuren speelt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten