Op het kerkhof in de stad
Is het een drukte van belang
Men komt hier meestal bij mooi weer
Om te vrijen op het gras
Elkaar te kussen op de wang
Verliefden tussen doden
Slaan hier dagelijks hun slag
Ik hoor haar fluisteren in zijn oor
Lieveling durf jij te kussen naast dit graf
Of sterker nog bemin mij in het aanzicht van de dood
Pas dan zal ik het zeker weten
Je liefde voor mij is levensgroot
Nooit bij donker nooit bij nacht
Altijd in het lichtste licht
Slaan de verliefden tussen doden
de dood met rake klappen in't gezicht.
En als de rust is weergekeerd
De geliefden huiswaarts zijn gegaan
Denk ik aan die oude filosoof die op afstand zijn geliefde heeft bemind
Wat als hij zijn Regine niet had laten gaan
Wat als hij haar had durven kussen
Bij deze volle maan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten