Douwe bob

Douwe bob (Whatever,forever)


Kind nog, net volwassen
Moet al jaren  op zijn vader passen
In zijn blik zie ik de onmacht
Hoe zijn vader zich traag stervend al van hem  verwijdert
Trillend als een espenblad met onvaste stem
De gedachten warrig
Maar hij houdt zielsveel van hem.


Structuur krijgt hij  van binnenuit.
De harmonie in zijn  muziek
moet leidend zijn en richting geven.
Daar waar zijn vader in gebreke is gebleven.

In destructie meent hij schoonheid.
Menig keer heeft hij bewust en net als vader
daarom grenzen overschreden.
Gedoemd tot stardom rijst zijn ster te snel te hoog.
En valt straks  des te harder naar beneden
Zijn van god gegeven talent
Verdwijnt onder een korenmaat
Van coke en drank.
Tegen beter weten in legt hij met dezelfde shit
als waar zijn vader aan kapot gaat.
Een dempend laagje over zijn ontluikend leven.
Douwe Bob zing voor de muze
Drink wat minder
Blijf nog even
Want het leven is te kort
Om er zo maar door te jagen.
Douwe Bob zing voor je muze.