Out of the night that covers me,Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeoning of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find me, unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.[1]
INVICTUS by William Ernest Henley
Invictus. een hertaling door Juko de Vries
Zelfs in een nacht die mij bedekt
zwart als het zwartste zwart van pool tot pool
dank ik elke onvermoede god
voor mijn onoverwinnelijke ziel
In de wurggreep van mijn omstandigheden
krimp ik niet ineen noch schreeuw ik het uit
onder het geransel van mijn tegenslagen blijf ik wel van licht verstoken
mijn hoofd bebloed maar ben nog altijd ongebroken
voorbij de plaats van gramschap en mijn tranen
loert enkel de verschrikking van die schaduw nog het meest
en waar de dreiging van de jaren
mij blijvend kunnen vinden
blijf ik toch altijd onbevreesd
het maakt niet uit hoe hoog de poorten
hoe vol beschuldigingen straks de boekrol staat
ik ben en blijf de meester van mijn lot
de schipper van mijn ziel
naast een onvermoede god.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten