In deze steen kras ik mijn gedachten en leg ze vast opdat anderen blijvend overdenken wat hier is neergeschreven.
maandag 19 september 2011
Second love?
De onvolprezen kracht
Van het internet
Brengt je zo
Met een vreemde vrouw in bed
Second love
Een marktplaats
Voor een nieuwe vent
Een vette soa
Na een one night stand
Hebzucht
Heerlijk om op krediet
Te doen alsof je rijk bent
Een auto te kopen of een huis
Ach mijn geld zit nu in steen
Waarom niet een extra kleine hypotheek?
We willen allemaal nog steeds
Dat snoepje van de week.
Eertijds bedacht door 's neerlands oude kruidenier
Om daarna op school te leren hoe ik voor mijn zilvervloot moest sparen.
We hoorden altijd weer op school.
Over “ de overheden over u gesteld” en “Pas als je vijfenzestig bent
Mag je met pensioen!”
Met dit beeld rotsvast voor ogen
Heb ik geleerd naar mijn vermogen
maar dat is inmiddels bijna weggesmolten door de crisis
Het wrange hiervan is dat de gewone man alles weer betalen kan.
Hé, wie is hier nu rijk?
Mooier worden. . .
Mooier worden naarmate je meer woorden spreekt.
Wat een wonder als zich dat voltrekt.
Want elk woord dat diep van binnen komt,
bedenkt zich geen moment.
Op zijn weg naar buiten
neemt het onvermoedde gevoelens met zich mee
en verrast de ander telkens weer
wanneer het werkelijk bij hem binnenkomt.
dinsdag 2 augustus 2011
Ik ben met m'n liefste lief
Ik ben met mijn liefste lief
Door het land gaan fietsen
We zijn zelfs even stil gaan staan en hebben niets gehoord
Dan het ruisen van Zijn adem in ons beider oren
Het wuivend gras als in een groet
Zo hebben wij Hem daar in het open land
Als schepper van dit al ontmoet
Tot tranens toe geroerd
Om zoveel groen en rust
Heb ik daar in alle eenvoud
Mijn liefste lief
Vol op de mond gekust
zondag 3 juli 2011
Lees tussen de regels
De ‘ vervreemding ‘ loopt op straat
En zoekt wanhopig naar een vriend om mee te praten
Het ‘vertrouwen’ komt te laat
Omdat ‘geweld’ heeft toegeslagen
“Dit was onnodig, hoefde niet.”:
Is de conclusie van verdriet
Ondertussen komt ‘nieuwsgierig’ aangelopen
Met in haar kielzog ‘goed fatsoen’
Terwijl de ‘daadkracht’ terugvalt in volslagen apathie
Gaat de ‘medemenselijkheid’ bankroet
Als de helden zijn begraven
Nabestaanden zijn getroost
Blijft de ‘leegte’ nog bestaan
Zie ik ‘vervreemding’ eenzaam gaan
Zo worden ‘woede’ en ‘de onmacht’ hele goede buren
En betrekt ‘frustratie’ haar gereedgekomen woning
Wordt ‘onverdraagzaamheid’ de ongekroonde koning
zaterdag 14 mei 2011
Verliefden tussen doden (naast Kierkegaards graf)
Op het kerkhof in de stad
Is het een drukte van belang
Men komt hier meestal bij mooi weer
Om te vrijen op het gras
Elkaar te kussen op de wang
Verliefden tussen doden
Slaan hier dagelijks hun slag
Ik hoor haar fluisteren in zijn oor
Lieveling durf jij te kussen naast dit graf
Of sterker nog bemin mij in het aanzicht van de dood
Pas dan zal ik het zeker weten
Je liefde voor mij is levensgroot
Nooit bij donker nooit bij nacht
Altijd in het lichtste licht
Slaan de verliefden tussen doden
de dood met rake klappen in't gezicht.
En als de rust is weergekeerd
De geliefden huiswaarts zijn gegaan
Denk ik aan die oude filosoof die op afstand zijn geliefde heeft bemind
Wat als hij zijn Regine niet had laten gaan
Wat als hij haar had durven kussen
Bij deze volle maan?
NYTORV 2 (geboortehuis Soren Kierkegaard)
Hier geboren
Hier geleefd
Hier getwijfeld tot zijn dood
Hier geleden
Aan de Waarheid
En vertwijfeld
Aan de liefde
Hier gestorven
Elke dag
Hier geschreven
Boeken vol
Onder naam of pseudoniem
tot een levenswerk zo groot
Hier gebeden
Tot zijn god
Hier gestreden
voor Zijn kerk
Hier de hemel licht gewonnen
Zwaar verloren
Regines hand
Soren soren
Hier in babylon
Ben jij gestrand
woensdag 20 april 2011
De man die werkt met hout
De man die werkt met hout
weet waarover hij het heeft
hout leeft wanneer je het bewerkt
het spreekt
het kraakt en piept zo nu en dan
en protesteert als het gebogen wordt
in ongewenste richting
maar de man die werkt met hout
heeft een groter plan
voorbij de blauwdruk van de groei
heeft hij het hele beeld voor ogen
hier moet wat af en daar wat worden ingekort
de pijn verdeeld,
omdat hij als schepper van zijn werk
met alle eigenschappen speelt
Hij heeft volledige controle
weet hoe het worden moet
pas als het hout na talloze bewerkingen
aan dit beeld beantwoord
komt die mooie dag toch nog met spoed
pas dan zegt Hij
niks meer aan doen zo is het goed
maandag 7 maart 2011
wereldwijde taal
je woorden komen zachtjes aan
ze drijven zo mijn zinnen binnen
en worden het verhaal
van ongeremd beminnen
bij elke nieuwe vrijpartij
zeg jij steeds weer :"ik hou van jou"
wij laten alles gaan
bevestigt ons bestaan
de zinnen rijgen zich aaneen
en worden ons verhaal
het toont de wrede zoete strijd
in wereldwijde taal
mijn lieve lief
jij laat me
mijn lieve lief
ik laat je
mijn aller, aller, liefste lief
ik laat je nooit meer gaan
je kussen komen zachtjes aan
en drijven zo mijn zinnen binnen
die kussen worden ons verhaal
van ongeremd beminnen
de zoenen rijgen zich aaneen
en worden ons verhaal
het toont de wrede zoete strijd
in wereldwijde taal
mijn lieve lief
jij laat me
mijn lieve lief
ik laat je
mijn aller aller liefste lief
wij laten elkaar
nooit
meer
gaan
maart 2011
maandag 21 februari 2011
We moeten praten
Lieve Liefste we moeten praten
Want dit zwijgen bouwt een muur
Steeds iets hoger
Niet te slechtenOndoordringbaar
Op den duur
Ja ik weet
Dat ik met drank,stukken makkelijker praat
ondanks alles,Blijft de pijn
Van ’s ochtends vroeg,Tot ’s avonds laat
Elke slok brand in mijn keel
Elk glas is een glas te veel
Elke traan brand in mijn ogen
Sinds jij me hebt bedrogen
En zo staan er dan voorgoed
Duizend krassen op mijn ziel
Net zo diep als die van jou
En uit elk daarvan komt bloed
Liefste het ontgaat me niet
Je drijft weg. . . .
Want
We praten niet
En ik zie het einde zo dichtbij
Want je houd al lang niet meer . . . van mij
Ik zeg het voor de allerlaatste keer
En daarna zeg ik het . . . echt nooit meer. . . .
Lieve Liefste
We moeten praten
Want dit zwijgen bouwt een muur
Steeds iets hoger
Niet te slechten
Ondoordringbaar op den duur
Emancipatie
Achter het masker van onzekerheid
Verbergt zich brandend vuur
Achter een onderdanig lachje
Vreet de haat van uur tot uur
Na jaren van vernedering
Barst eindelijk de vulkaan
En spuwt een niet te stuiten lavastroom
De haat van haar vandaan
Ze had haar angst omhelsd
Als een rijke dwaas
Ze kust niet langer meer de hand
Van wie haar slaat
Uiteindelijk op eigen kracht
De schaamte overwonnen
Herrijst zij als een feniks uit haar as
Ze is voor zichzelf begonnen
TIJD
Nu bijna alle klokken stilstaan
Is het wachten echt begonnen
Omdat de tijd geen enkele rol meer speelt
Wacht hij op zijn eeuwigheid.
Bij wijze van troost
Tikt alleen nog maar die ene klok
Op het ritme van zijn hart
En het lijkt alsof elke seconde sneller gaat
Uiteindelijk loopt de aardse tijd
Volledig uit de pas
Mijn vader is niet meer
Mijn vader was…..
Veldhoven 15-9-2005
J.
Abonneren op:
Posts (Atom)