Ik mis

Ik mis de ogen van mijn vader
Het zien van wat ik doe
De stappen die ik zet
Het vragen naar het hoe

Ik mis de handen van mijn vader
Het zoeken op de tast
Het worstelen met hout
Metaal dat moet gelast

Ik mis de woorden van mijn vader
Ik mis zijn stem en hoe hij zong
Zijn liefde voor een mooi gezang
Het ruwe schuren van zijn wang


Ik mis zijn geur ik mis zijn lach
Ik mis zijn wijzen op wat niet mag
Ik mis hem eigenlijk gewoon
Zoals hij mijn vader was
Zoals hij was als die persoon

Mag ik dat zeggen?

Mag ik het zo stellen,

 dat het vrije woord en de westerse opvattingen over vrijheid van meningsuiting werden aangevallen door mensen met een gesloten wereldbeeld, een exclusief denkpatroon en een blinde haat tegen alles en iedereen die hun profeet, hun god, hun  geloof maar enigszins durft te beledigen, bespotten?

Dat hiermee terroristen van IS , Al Qaida en Boko Haram  een wereldgodsdienst in gijzeling genomen hebben  en iedereen die deze godsdienst werkelijk lief is moet nu al jaren met lede ogen toezien hoe hun profeet, hun god, hun heilige boek worden misbruikt voor niets anders dan een politiek  terroristisch ideaal van een  ‘Kalifaat’ waarin het goed toeven zou moeten zijn.  Een ideaal dat de frustraties van  de oorlog die al eeuwen in het midden oosten woedt  hier bij ons wil brengen, tweespalt zaaien, angst zaaien om mensen die proberen in vrede met elkaar en naast elkaar te leven juist tegen elkaar op te zetten. Opdat er toch maar vooral geen Islam zal ontstaan met een westers randje?

Ze verplaatsen de oorlog naar hier ,om mensen een hak te zetten, die vanuit een eerlijke overtuiging de Islam proberen vorm te geven in een open westerse samenleving. En we zijn een aardig eind op weg.

Hier kan het bestaan een synagoge naast een  kerk naast een moskee.

Op vrijdag een drukte van belang vanwege het vrijdaggebed, een zaterdag drukte in een synagoge en zondags volle kerkzalen.

Hier kan het bestaan, volle stadions voor de sport, druk bezochte uitzendingen van buitenhof en aanverwante zondagochtend programma’s waarin de actualiteit van Nederland besproken wordt.

Hier kan het bestaan dat men leert van elkaars idealen, levensovertuigingen, meningen, geloven, goden en heilige boeken. Elkaars politieke opvattingen, gekozen oplossingen, verschillen van mening zonder een wapen op te nemen.

Dat beledigingen en spot soms een grens overgaan en niet altijd wijs zijn behoeft geen betoog maar wanneer daarom de wapens worden opgenomen gaat ook zeker over grenzen waarvan geen terugkeer of inkeer meer mogelijk is. Dan maar liever een stevig discussie. 

Woorden doden niet, tekeningen brengen niemand om en uit pennen vloeit enkel maar de  inkt en niet het bloed van onschuldigen.

Ik ben Charlie

Ik ben Charlie

Je moet alles kunnen zeggen

Maar als je niet  tussen de regels leest

Begrijp je niet meer waar het echt om gaat

Drijft het idee van eigen waarheid

Je klaarblijkelijk tot haat

Je moet je vrijheid vrijelijk kunnen  beleven

Maar als je geen genade kent 

ben je van de liefde afgedreven

Je moet ieder kunnen kwetsen

Gebruik je pen  desnoods als 'wapen'

Maar grijp nooit naar een mes of zwaard

Je moet altijd blijven praten

Communiceer met een geschreven woord

Of spreek met universele beelden

In een woordeloze dialoog

Voor ieder te verstaan

Maar laat geweren zwijgen

Er heeft nog nooit een heftig schrijven

Een medemens vermoord.