Zoveel mensen op de vlucht

Zoveel mensen op de vlucht

zoveel levens in gevaar

zoveel kinderen verdrietig

zoveel bommen en granaten

zoveel politiek geouwehoer

Zo verleerd om echt te praten

zoveel staat er op het spel

zoveel leugens weer herhaald

zoveel waarheid weer verkracht

zoveel sterren in de nacht

zoveel honden uit de hel.

zoveel plussen zoveel minnen

zoveel in de knop gebroken

zoveel weduwen en wezen

zoveel weduwnaars die de namen lezen

van allen die gestorven zijn

Zoveel beelden al geschoten

zoveel foto’s al gemaakt

zoveel al gedeeld in armoe

zoveel vertrouwen al geschonden

zoveel beloftes al verbroken

zoveel mensen al gesmokkeld

zoveel vrouwen al hun eer ontnomen

zoveel zielen al geofferd

Zo op het altaar van belangen

zoveel haat alweer gezaaid

zoveel angsten al doorstaan

zoveel mensen op de vlucht

zoveel geesten doorgedraaid

Je haalt de oorlog nooit meer uit het kind

Je haalt de oorlog niet meer uit een kind

Je haalt de hel niet uit het hoofd

Vertrouwen is  niet langer blind

Wanneer een afspraak wordt geschonden

blijft het zitten met voor altijd open wonden

Je kunt de hemel niet verdienen

en liefde was al nooit te koop

en elke stap die wij hier zetten

brengt ons niet dichter bij ons doel

je haalt de oorlog niet meer uit een kind

noem het een open deur 

of voor mijn part een cliché

het is altijd weer een schot op open doel

Je kunt wat stuk is repareren

maar de angsten niet bezweren

die het kind heeft opgedaan

toen het op de vlucht moest slaan

omdat het niets begrijpt

van oorlog en geweld

Uit hun ogen is de ziel verdwenen

en de haat voor morgen al te ver gerijpt

Zolang de bommen blijven vallen

zolang fanatici niet willen wijken

en de waarheid blijven claimen

zijn het de kinderen die betalen

met hun levens en hun bloed.

Zoveel beelden al geschoten

zoveel foto’s al gemaakt

zoveel al gedeeld in armoe

zoveel vertrouwen al geschonden

zoveel beloftes al verbroken

zoveel mensen al gesmokkeld

zoveel vrouwen al hun eer ontnomen

zoveel zielen al geofferd

Zo op het altaar van belangen

zoveel haat alweer gezaaid

zoveel angsten al doorstaan

zoveel mensen op de vlucht

zoveel geesten doorgedraaid

Haal de oorlog maar weer eens uit een kind.

Schrijft zichzelf wel

Het verhaal dat schrijft zichzelf wel.

De woorden komen naar je toe.

Terwijl het plot zich langzaam toch verraadt

Blijft het tussen de regels weer angstvallig  stil

Dit is zo niet wat ik wil.

En eenmaal buiten zinnen

Komt de waarheid keihard binnen

Dit was het dan Het boek is uit

De liefde dood verklaard

onze weg loopt dood.

Zoals altijd weer hetzelfde refrein

Ik zal wel weer  de wijste zijn

En eenmaal buiten zinnen

Zit er niets anders op dan...

Uithuilen en opnieuw beginnen.

Terwijl de film zich afspeelt in mijn hoofd

Zie ik elke scène voor me

Terwijl de camera’s nog lopen

Barst de grond onder mijn voeten open

Zink ik weg in bodemloosheid

Blijft het op de set angstvallig stil

Dit is zo niet wat ik wil

Het script loopt nu ten einde

De set  is al verlaten

Het licht gaat uit 

En wij wij vallen tegelijk

Uit onze eigen rol

En eenmaal buiten zinnen

Komt de waarheid keihard binnen

Dit was het dan de film is uit

De eenzaamheid slaat weer op hol

onze namen op de titelrol

Zoals altijd weer hetzelfde refrein

Ik zal wel weer  de wijste zijn

En eenmaal buiten zinnen

Zit er niets anders op dan...

Uithuilen en opnieuw beginnen.

Grijze oude man

Grijze oude man

zit op zijn leugenbank en rookt een pijp

kijkt naar de jeugd die hier voorbijgaat

heeft enkel nog herinneringen

aan wat ooit was en is geweest

“ach ja das war einmal”

toen was het nog wel eens een  feest

alsof hij stilstaat
en weer teruggaat in de tijd

het leven heeft de tijd op zijn gezicht gekerfd

hij staat op loopt naar cafe
bestelt een jonge klare

voordat de tijd hem inhaalt en zijn dag bederft

Schrijver.

Ik ben geen schrijver, ik schrijf. En dat is heel wat anders dan de titel schrijver doet vermoeden.Alsof je schrijver kunt zijn.Daar komt nogal wat bij kijken. Je moet er tijd voor hebben of tijd voor vrij kunnen maken.Je moet een goed onderwerp hebben en een interessante verhaallijn kunnen ontwerpen.Dan moet datgene wat je schrijft ook nog de indruk geven alsof het in een keer uit de pen is komen vloeien. Daartoe moet je vaak herschrijven, schrijvend schaven en schavend  schrijven., noem ik dat gemakshalve.Los van de inhoud van je verhaal moeten zinnen goed lopen, heb je een zeker ritme nodig om de aandacht van de lezer vast te houden. Ook heeft je verhaal een plot nodig waar je naartoe kunt schrijven. Hoofdstukindeling is ook een handig gereedschap om je verhaal op te kunnen delen en verschillende verhaallijnen met elkaar te kunnen vervlechten en daarmee het tempo van je verhaal te kunnen bepalen.Al met al begint het schrijven al meer en meer op schilderen te lijken. Waar de ware meester naar believen zijn palet inzet, kleuren kiest, tonen mengt en zelfs signatuur kan aanbrengen door kwast gebruik of inzet van een  paletmes. Daar waar de schilder op zijn doek  een zekere vlakverdeling toepast kiest de schrijver voor verschillende verhaallijnen die hij nodig heeft om zijn karakters datgene te laten beleven dat bijdraagt en toewerkt naar de plot van het grote verhaal.Karakters moeten vorm krijgen, groeien voor het oog van de lezer en de beschrijving ervan moet dusdanig zijn dat het geloofwaardig is voor de lezer om mee te leven met de hoofdpersonen.Wanneer we dit allemaal weten en tot ons door laten dringen realiseer ik mij dat ik geen schrijver ben maar dat ik soms schrijf. Enkel wanneer ik daarmee bezig ben ben ik even een schrijver. Daarbuiten ben ik leerkracht, partner, minnaar, muzikant, zanger, dichter, mens, twijfelaar, zoeker, vinder, gelovige, christen, en wat nog al meer. Allemaal zaken waar ik ook mijn tijd aan moet besteden. Ik ben dus enkel schrijver wanneer ik daadwerkelijk schrijf. Daarbuiten ben ik bezig met van alles en nog wat. Laat ik mij vormen door het leven dat ik leid.Of laat ik me leiden door het leven zoals dat zichzelf aan mij ontvouwt. Als een schilderij dat zichzelf schildert, als een verhaal dat zichzelf schrijft. Eigenlijk ben je als ‘schrijver’ overbodige luxe. Zoals een goede manager zichzelf overbodig kan maken. Deden ze dat maar wat vaker. Dat zou pas een hoop kosten besparen.

DIALECTISCHE LIEFDE

Soren en Regine.  

Leven hun stille liefde voor elkaar.

Langs de weg van  een verbroken verloving.

Zoeken beiden  blijvend in hun gestileerde omgang

Naar een dialectisch minnen.

In dit woordloos tasten naar de ander,

In dit wederzijds verlangen naar elkaar

Weten zij zich staand te houden.

Maar de weg naar een totaal verbinden.

Hebben beiden nimmer kunnen vinden.

Hij noteert de tijd, de richting van de wind

De route die ze lopen

Hoe zij zijn blik weer vindt

Hoe zij elkaar passeren

Op het paadje langs de Langelinie aan het water.

Hoe ze zwijgend verder lopen

In hun hoofd het beeld van de aanbeden liefde.

Als herinnering voor later.

Gehoord worden

Wel meeluisteren, niet meeluisteren. Apple,Google,Amazon. Het maakt niet uit. Feit is dat haast elke bewoner van deze aardkloot wel een mobiel,watch,pc,laptop,smart tv of smart speaker heeft staan in zijn of haar nabijheid. De mogelijkheid tot afluisteren hebben we daarmee bewust of onbewust zelf in huis gehaald. Er worden wel hele grote woorden gesproken over de bedrijven die ons voorzien van al dit speelgoed maar niemand heeft het over de totale afwezigheid van kritisch denken bij het algemeen publiek. We zijn er zelf bij dat we de mogelijkheid tot meeluisteren open zetten . Hoe vaak komt het niet voor dat bij het installeren van een gratis app gevraagd wordt om toegang tot je camera? Je microfoon? Zogenaamd omdat de diensten anders niet voor honderd procent kunnen worden uitgevoerd. Weiger je hierop in te gaan dan is het ook direct over met het gratis aanbod van die partij. Je kunt de beloofde gratis app dan gewoon niet gebruiken . Wat mij betreft is het dan gewoon wegwezen en de app weer direct verwijderen van je telefoon, computer of tablet.
Nee we zijn verslaafd geraakt aan al die gadgets, die speeltjes, die vaak als digitale niemendalletjes
 in de “stores” worden aangeboden. Ze dienen vaak maar een doel. Data verzamelen, Wie ben je, wat is je mailadres, mogen we toegang tot je afbeeldingen, je microfoon even aanzetten dan kunnen we leuke geluidjes toezenden. Mogen we je iets toezenden, Wil je dat, geef dan je toestemming.
Kortom we zorgen zelf voor een huis zonder sloten en sleutels.
We weten mogelijk niet eens meer hoeveel sleutels en aan wie we ze hebben weggegeven.
Het is al jaren gebruik in Nederland dat een goed huishouden zijn of haar grote schoonmaak houdt. Heel het huis gaat ondersteboven, er wordt geboend , gepoetst, alle meubels aan de kant, boenwas in de aanslag, wrijven tot alles glimt om het huis maar weer spic en span te krijgen.
Ik zou willen pleiten voor precies zo’n dag om je digitale leefwereld  eens flink schoon te maken. Of misschien wel een app ontwikkelen die dit voor je doet. Je hele app lijst naloopt en na het geven van een helder overzicht jou opnieuw de vraag voorlegt of je die toestemming die je destijds gaf nog steeds wilt blijven geven of dat deze moet worden ingetrokken.
Daar zou de regelgeving van de AVG privacywet ook in moeten gaan voorzien want instellingen zoals ziekenhuizen en scholen worden al ieder jaar gesommeerd om belanghebbenden jaarlijks opnieuw de keuzes voor te leggen of afbeeldingen gebruikt mogen worden voor pr doeleinden, schoolwebsites etc. Nee wat apps en onze bescherming van private  data betreft heeft de AVG nog een lange weg te gaan. Regelgeving ontbreekt op dit vlak nog te veel.